هو
مُردم ز انتظار و در این پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد
محبوبا! عمری است که در انتظار بسر می برم، نمیدانم آخر به خود راهم میدهی یا میخواهی همواره در حجاب عالم طبیعت گرفتار باشم.
ای دلبر دلبربا خود علت محجوب بودنم را که تعلقات و توجهات به عالم بشری میباشد را به من گوشزد کرده ای که:
و ان الراحل الیک قریب المسافه، و انک لا تحتجب عن خلقک، الا ان تحجبهم الاعمال السیئه دونک١
و همانا مسافت کسی که به سوی تو کوچ میکند، نزدیک است، و به درستی که تو از مخلوقاتت در حجاب نیستی، جز آنکه اعمال زشت که به غیر تو دارند، حجاب آنان میشود
ولی چه کنم که من دلبسته خویشم....
به رحمانیت و رحیمیتت قسمت میدهم که مددی رسانی که "بی مدد لعل لبت روی کسی سرخ نشد"
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست
١-اقبال الاعمال،ص۶٨
