طاء

طلب از بی همه چیز

ای عزیز تو اگر عار ندارى از طلب دنیا، لااقل از مخلوق ضعیف که مثل خود تو است، طلب مکن. بفهم که مخلوق را قدرتى نیست براى تعمیر دنیاى تو. گیرم که با هزار منت و ذلت ، اراده او را جلب کردى، اراده او در ملک حق کارکن نیست، از خلق بى همه چیز (1) تملق مگو و از خداى خود غافل مشو و حریت و آزادى خود را حفظ کن و قید و عبودیت و اسارت را از گردن خود بردار و در جمیع احوال آزاد شو

(1)منظور حضرت امام رحمه الله علیه از لفظ بی همه چیز آن است که مخلوقات    به نص آیه شریفه یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ  از خود هیچ ندارند و فقر محض اند و باز به تعبیر امام امت هر چه هست اوست

خواب آیت الله بهجت از رهبری امام خمینی

آیت الله بهجت رحمة الله علیه فرمودند:

قبل از پیروزی انقلاب، خواب دیدم که شاه به سید جوانی، خیلی احترام میکرد. در عالم رویا فهمیدم که پس از شاه، او [رهبر] خواهد بود. پس از پیروزی انقلاب دیدم که همان طور شد؛ ولی قیافه آقای خمینی با آن جوان تطبیق نمیکرد. اما وقتی عکس جوانی ایشان را آوردند، دیدم عیناً همان است.

زمزم عرفان ص312

علت ریاهای افعالی در نظر حضرت امام خمینی

حضرت امام خمینی در کتاب شریف آداب الصلاة ، ص: 172 فرموده اند:

 تمام ریاهاى افعالیّه و اکثر ریاهاى قلبیّه از نقصان توحید افعالى است. آن که مردم ضعیف بیچاره بیکاره را مؤثر در دار تحقّق مى‏داند و متصرّف در مملکت حق مى‏شمارد، از کجا مى‏تواند خود را از جلب قلوب آنها بى‏نیاز داند و عمل خود را از شرک شیطان تصفیه و تخلیص کند؟ تو سرچشمه را باید صافى کنى تا آب صافى از آن بیرون آید، و الّا با سرچشمه گل‏آلود توقّع صفاى آب نداشته باش. تو اگر قلوب بندگان خدا را در تحت تصرّف حق بدانى و معنى «یا مقلّب القلوب» را به ذائقه قلب بچشانى و به سامعه قلب برسانى، خود با این همه ضعف و بیچارگى در صدد صید قلوب برنیایى. و اگر حقیقت بِیَدِهِ مَلَکوتُ کُلِّ شَى‏ء وَ لَهُ المُلْکُ وَ بِیَدِهِ المُلْک را به قلب بفهمانى، از جلب قلوب بى‏نیاز شوى، و به قلوب ضعیفه این مخلوق ضعیف خود را محتاج ندانى، و غناى قلبى براى تو رخ دهد. تو در خود حسّ احتیاج کردى و مردم را کارگشا دانستى، پس محتاج به جلب قلوب شدى؛ و خود را به قدس فروشى متصرّف در قلوب انگاشتى، پس محتاج به ریا شدى؛ اگر کارگشا را حق مى‏دیدى و خود را نیز متصرّف در کون نمى‏دیدى، بدین شرکها احتیاج پیدا نمى‏کردى.

توحید علمی یا توحید عملی؟؟

حضرت امام خمینی روحی فداک در آداب الصلاة (؛ ص: 172 فرمایند:

 عزیزا،

 جمیع علومْ عملى است حتى علم التّوحید را نیز اعمالى است قلبیّه و قالبیّه. توحیدْ [از باب] تفعیل است؛ و آن، کثرت را به وحدت برگرداندن است؛ و این از اعمال روحیّه و قلبیّه است. تا در کثرات افعالیّه واقعى و سبب حقیقى را نشناختى و دیده حق بین پیدا نکردى و خدا را در طبیعت ندیدى و جهات کثرات طبیعیّه و غیر طبیعیّه را فانى در حق و افعال او نکردى و سلطان وحدت فاعلیّت حق در قلبت علم نیفراشته، از خلوص و اخلاص و صفا و تصفیه بکلّى دور و از توحید مهجورى.

درد دل حضرت امام از قشری مسلک ها

حضرت امام خمینی قدس الله النفسه الزکیه در کتاب شریف آداب الصلاة، ص153 در وصف قشری مسلک ها میفرماید:

کسانى که دعوت به صورت محض مى‏کنند و مردم را از آداب باطنیّه بازمى‏دارند و گویند شریعت را جز این صورت و قشر معنى و حقیقتى نیست، شیاطین طریق الى اللَّه و خارهاى راه انسانیّتند، و از شرّ آنها باید به خداى تعالى پناه برد که نور فطرت اللَّه را که نور معرفت و توحید و ولایت و دیگر معارف است در انسان منطفى مى‏کنند.... و حصر عوالم غیب و جنتهاى موعوده را مى‏نمایند به همان مأکولات حیوانیّه و مشروبات و منکوحات و دیگر از مشتهیات حیوانى.

اینها گمان کنند که حق تعالى این همه بسط بساط رحمت فرموده و با این همه تشریفات کتابها نازل فرموده و ملائکة اللَّه معظم فرو فرستاده و انبیاء عظام مأمور فرموده براى اداره کردن بطن و فرج، غایت معارفشان این است که بطن و فرج را در دنیا حفظ کن تا به شهوات آن در آخرت برسى.

اگر حکیمى الهى یا عارفى ربّانى به روى بندگان خدا بخواهد درى از رحمت باز کند و ورقى از حکمت الهى بخواند، از هیچ نسبت و بدگویى و فحش و تکفیرى به او خوددارى نمى‏کنند.

اینها به طورى منغمر در دنیا شدند و به شهوات بطن و فرج اهمیت‏ مى‏دهند- مِن حیثُ لا یَشعُرون- که میل ندارند سعادت دیگرى در دار تحقّق موجود باشد جز شهوات حیوانى، با آن که اگر سعادت عقلیّه هم در عالم باشد به بطن و فرج آنها ضررى نمى‏رساند.

امثال ماها که از حدّ حیوانیّت تجاوز نکردیم، جز بهشت جسمانى و اداره بطن و فرج چیز دیگر نداریم، و به آن هم با تفضل خداى تعالى امید است برسیم؛ لکن گمان نکنیم که سعادت منحصر به آن است و بهشت حق تعالى محصور به همین بهشت حیوانى است؛ بلکه براى حق تعالى عوالمى است که هیچ چشمى ندیده و هیچ گوشى نشنیده و خطور در قلب هیچ کس نکرده. و اهل محبّت الهیه و معرفت اللَّه را اعتنائى به هیچ یک از بهشتها نیست و توجّهى به عالم غیب و شهادت نمى‏باشد، و براى آنها جنّت لقاء است.