حسین علیه السلام و ملائکه الله

حدیث اول)

حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ [الْحُسَیْنِ‏]بْنِ سَعِیدٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَالَکُمْ لَا تَأْتُونَهُ یَعْنِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ یَبْکُونَ [یَبْکُونَهُ‏] عِنْدَ قَبْرِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.

از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده‏اند که آن حضرت فرمودند:شما را چه مى‏شود که به آنجا نمى‏روید (یعنى به قبر حضرت حسین علیه السّلام) چه آنکه چهار هزار فرشته تا روز قیامت بر سر قبر آن جناب حاضر بوده و بر آن حضرت مى‏گریند.

حدیث دوم)

حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَى بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْکَلْبِیِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ إِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ هَبَطُوا یُرِیدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ‏ع لَمْ یُؤْذَنْ لَهُمْ فِی الْقِتَالِ فَرَجَعُوا فِی الِاسْتِئْذَانِ فَهَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ رَئِیسُهُمْ مَلَکٌ یُقَالُ لَهُ‏ الْمَنْصُورُ.

حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:

چهار هزار فرشته به زمین فرود آمدند و خواستند همراه حضرت امام حسین علیه السّلام به جنگ بپردازند ولى آن جناب به ایشان اذن ندادند، پس بار دیگر که براى اذن گرفتن به زمین فرود آمدند آن حضرت شهید شده بودند لذا ایشان بر سر قبر آن حضرت به حالتى ژولیده و گرفته باقى مانده و تا روز قیامت مى‏گریند و رئیس ایشان فرشته‏اى است که به او منصور مى‏گویند.